Zwanger.

Je kent het wel, op een gegeven moment ben je op een zekere leeftijd dat veel mensen van jouw generatie zwanger worden. Zo ook bij mij.

Het is niet zo dat ik dan ook meteen de kriebels krijg en mezelf verlies bij de kraampjes met rompertjes, sokjes en andere babygerei. But alright, ik vind het wel heel leuk om er tussen te snuffelen en voor een ander iets mee te nemen.

Babyspullen zijn wel echt booming business hier. Mijn vaste markt heeft een apart gedeelte, wat toch zeker een kwart van de markt beslaat, met enkel babykleding. Dan heb ik het nog niet gehad over speelgoed, flesjes, fopspenen, luiers en talkpoeder, want ook dat is in grote getale daar te koop.

De eerste Cambodjaanse baby die ik ooit in mijn armen had, was nog geen maand oud en volledig getalkpoederd. Dat wat je turnsters ook weleens ziet doen met hun handen, maar dan op een baby. Ik weet de logica erachter nog niet zo goed.

Nu is het ook zo dat de Cambodjaanse bevolking vrij jong is. Gemiddeld de helft van de populatie is onder de dertig jaar en die plant zich natuurlijk gezellig voort. Dat gevoel van dat letterlijk iedereen om je heen zwanger raakt, dat heb ik dus al drie jaar. Inmiddels wordt zelfs op Cambodjaanse staatsscholen seksuele voorlichting gegeven over hoe en hoe niet, maar daar iets meedoen is natuurlijk nog een stap verder.

Ik moet wel eerlijk bekennen dat wij de Cambodjaanse collega’s (die eigenlijk allemaal ouder zijn dan ik) op mijn werk hebben voorgelicht over de bloemen en de bijtjes. Zij hebben het niet op school gehad en thuis wordt er niet over gesproken of weet men eigenlijk ook niets. Seksuele voorlichting zit wel in ons curriculum en als de leerlingen dan met vragen komen, dan moeten ook zij natuurlijk wel iets van de hoed en de rand weten, zeg maar.

Toch blijft er een cultuurverschil, wat ik wel weer erg interessant vind. Zo kwam een collega onlangs na een zonsverduistering aan mij vragen of het alweer voorbij was. Ik ben niet erg astronomisch aangelegd, maar ik had het idee van wel. “Ja, want Ratana is zwanger en het brengt ongeluk als ze nu naar buiten gaat.” Oke..

Nu men weet hoe een zwangerschap redelijk te plannen valt, komen er ook andere ideeën bij kijken. “Eigenlijk wilde Roth nog niet zwanger worden, want nu wordt het kindje waarschijnlijk geboren in het jaar van de Aap. En ze is zelf ook geboren in het jaar van de Aap, dus dat is niet goed.”

Daarbij is het vaak zo dat Cambodjaanse mensen vrijwel meteen vertellen dat ze zwanger zijn. Op de dag van de test weet ik het ook, als collega. Dat is me nu toch al drie keer overkomen. Ik heb weleens geopperd dat ik het wat vroeg vond. “Ik ben heel blij voor je, maar de baby is wat…? Drie weken? Is het niet wat vroeg om het nu al te vertellen?”

Raar? Ik dacht dus eerst van wel. Ze vertellen het deels omdat ze dat gewoon graag willen. “Ik ben nu zwanger en iedereen mag het weten.” Dus ook de kinderen van de buurvrouw en de neef van de sangkat chief. Een andere reden is dat je zo, samen met je (schoon-)familie iets langer de tijd hebt om alles voor de baby bij elkaar te sparen. Stel dat het er thuis niet zo breed is, voordat men dan een Hello Kitty ledikantje heeft gespaard, duurt dat misschien wel even. En als laatste doen Cambodjanen soms best een beetje ruig. Het is de cultuur om elkaar te duwen en te trekken voor de grap. Ja, heel gek, misschien, maar mij valt het al niet meer op. Als men dan weet dat er een zwangere bij is, dan doen ze dat niet meer bij diegene.

Dit verzin ik niet zelf, hè. Hier heb ik vrij lang over gesproken met een Cambodjaanse vrouw, vooral omdat het voor mij als Nederlander zo anders is meegegeven.

“Maar wat dan als de zwangerschap nog misgaat, als je het zo vroeg verteld?”

“Dan vertel je dat gewoon en dan weet iedereen het. En dan had je het maar niet in het jaar van de Aap moeten doen.”

 

Annemiek.