Ik wil dat dit ophoudt. Nu. Tyfus is geen grapje. Ik wil niet meer naar het ziekenhuis om te zien hoe hij zijn infuus krijgt ingediend. Ik wil niet meer telkens hoeven vragen aan de verpleegsters of de uitslag er al is, of de dokter kan komen, of het licht uit kan, of de airco zachter mag, of er nog appelsap is, of het infuus eruit mag.
Ik wil niet meer bang zijn ’s nachts als ik geluiden hoor en ik denk dat hij weer aan het overgeven is, of koortsdromen heeft.
Ik wil niet meer hoeven vragen of hij nog iets te eten wil, te drinken. Sinaasappelsap misschien, of een banaan? Ik wil niet bang zijn dat hij zijn medicijnen vergeet, of te veel neemt. Of dat de koorts weer terugkomt en hij een terugval heeft.
Ik wil niet de zorgen hebben om de behandeling, de onderzoeken. Ik wil me niet afvragen of het wel of niet verstandig is om in Cambodja te blijven. Wat eventueel de alternatieven en plan b scenario’s zijn. En wat dat allemaal gaat kosten.
Ik wil niet dat hij zich te slap voelt om te lezen of tv te kijken. Ik wil niet meer in die tuktuk op weg naar de kliniek. Ik wil niet meer dat hij verdrietig is en zich verzwakt voelt.
Ik wil dat die ziekte weggaat uit zijn lichaam, want tyfus is een ziekte. Een bacterie die je lichaam volledig ontregeld. Een ziekte met heftige symptomen en waarvoor je minimaal 10 dagen antibioticum toegediend krijgt. Als het al tyfus is, want deze magische ziekte weet zich te onttrekken aan welke bloedtest dan ook.
Diegene die denkt dat tyfus vooralsnog een scheldwoord is, ram ik eigenhandig een bacterie in z’n bloedbaan. Maar tot die tijd ben ik sterk. Doe ik wat ik moet doen, kan doen. Alles, om mijn vriend zich beter te laten voelen. En hoop ik soms dat het niet zo is, dat het allemaal een nare droom is, dat hij niet ziek is en dat ik heel even niet meer in Cambodja ben.
Annemiek.
ach lief nichtje! Meestal moet ik erg lachen om je verhalen en bezigheden hier ver vandaan… Soms is het ook minder leuk als je weer wat heb meegemaakt wat wij niet eens kunnen bedenken ( bv je huurbaas ofzo).. Maar dit is erg triest en hoop heel erg snel dat er beterschap komt voor jullie en dat die enge bacterie heel snel opdondert!! Heel veel sterkte en een dikke kus uit Engelbert en een lebber van Astor (inmiddels allang geen pup meer 🙂 ) xx Karin
ach lieverd, wat een shit situatie!! Dat zijn van die momenten dat je ff de afstand wilt overbruggen en een arm om je heen geslagen wilt krijgen!!
We hopen voor jou en Ramon dat hij heel snel weer opknapt van die tyfus!!
Hele dikke knuffel en kus van ons 4’tjes!
Ach lieve Annemiek, ik word er verdrietig van. Ik hoop van ganser harte dat Ramon heel snel weer opknapt. En heel veel sterkte voor jullie allebei. En pas jij ook goed op jezelf. Kus mama
Lieve Annemiek, de tranen lopen over mijn wangen ik denk bij jou ook.
Wij hopen dat het ergste voorbij is.
Heel veel sterkte en liefs voor jullie beide Pa/Ma Stop
Ah, bah, wat een vervelend bericht. Heel veel beterschap voor jullie allebei, want jij bent er ook ziek van zo te horen! Kop d’r veur!
Groeten,
Klara
Heel veel sterkte en beterschap met Ramon.