Terug in de Penh.

Voor het eerst sinds ik drie jaar geleden vertrok, ben ik een langere tijd in Nederland geweest. Omdat me dat goed leek. Een zomer in Europa. En het was ook goed. Om eerlijk te zijn was er ook best een verloren gevoel. Iedereen leeft zijn leven zoals het altijd gaat en ik ben op visite in het land waar ik geboren ben. Zo voelde het.

Vooral de eerste weken waren interessant. Ik merkte bij mezelf dat ik sommige dingen in twijfel trok. Waarom gaat dit zo? Waarom is dit in Cambodja beter (!) geregeld? Hoor ik hier wel? De reverse culture shock, ik had er weleens van gehoord, maar nog nooit echt zelf gemerkt.

Maar na een tijdje went alles weer. De haastige mensen in de Albert Heijn, dat het zo gigantisch lang licht is in de zomer, dat alles gewoon nog op dezelfde plek ligt in de keuken van mijn ouders, dat je in Nederland nooit weet wat voor weer het gaat zijn in de zomer en dat mijn bed nog steeds kraakt.

Zo’n lange tijd van huis, zorgt voor een reset. Een leeg hoofd klaar voor een nieuw schooljaar. Dat merkte ik in de tuktuk vanaf het vliegveld naar huis. Ik rammelde zo de routebeschrijving voor mijn adres eruit in het Khmer. Toch leek Phnom Penh nieuw. Er zijn nog meer en meer bouwprojecten bijgekomen, zelfs het vliegveld is weer anders. Het was lang niet zo heet als ik verwachtte en het regenseizoen heeft al flink huisgehouden op de net nieuw geasfalteerde wegen.

Maar één blik naar de lucht vertelde me ook dat het regenseizoen nog lang niet over is. De tuktukchauffeur schakelde nog een versnelling verder, want ook hij zag het naderende onweer. Ik dacht ondertussen aan de zomer die zo snel voorbij was gegaan vol met mooie herinneringen. Calamari op Mallorca, couscous in Parijs, een middag in het plantsoen, verjaardagen met monchoutaart, fietsen zonder na te denken, voor het eerst met de Thalys, een zondagavond Chinezen, een patatje op de Grote Markt, een fiets van Nederlandse grootte, een schuurfeest, Crossfitten in het Nederlands en een Bossche bol met een vorkje.

Voor velen misschien nietszeggend, voor mij toch veelomvattend.

Het kan niet anders dan een fijn nieuw schooljaar met nog meer prachtige Aziatische herinneringen worden.

Annemiek.

Interview G&T juli 2016