Nu is het anders.

Waar ik de laatste week achter ben gekomen, is dat het zo ontzettend fijn is om op een leuke plek te wonen en te werken.

Ik dacht, heel naïef misschien, dat ook al had ik niet veel plezier in mijn vorige baan, ik daar wel oprecht gelukkig was. Maar eigenlijk was dat niet zo, weet ik nu. Ergens werken waar je niet op je plek bent, dat is gewoon stom. Toch vond ik het niet eerlijk voor mijn leerlingen, en ook uit bewijsdrang voor mezelf, om er voortijdig mee te stoppen. En dat heb ik dan ook niet gedaan.

Nu werk ik op een andere school, waar behoorlijk meer om goed onderwijs gegeven wordt en waar ik bovendien deel ben van een heel gezellig (veelal Brits en Cambodjaans) team. En nu is er ook veel meer ruimte voor positiviteit in mijn leven, vind ik. O, wat klinkt dit ontzettend zweverig.

Van negativiteit komt negativiteit. Van een stomme werkgever, vervolgens een rugblessure, en toen een vervelende huisbaas. Geloof me, daar werd ikzelf ook niet leuker van. En mijn leven in Cambodja ook niet. Maar goed, geen gemekker, ik zag het als challenges, hoe lang zal ik het ‘volhouden’ in Cambodja? Zijn dit echte redenen om te vertrekken?

Nu is het anders. Door een tijdje weg te zijn uit Cambodja, bij familie te zijn, door een compleet andere school met ontzettend fijne collega’s en een paar dagen aan het strand, is het anders. Ben ik anders. En ik heb bedacht om mijn eigen challenges te gaan vormgeven.

Naar Cambodjaanse- of Spaanse les, mijn eigen mountainbike kopen en daadwerkelijk gebruiken, COLT, een piano aanschaffen, de Mekong overzwemmen, een weekje detoxen, pilates, Khmer boxing, schilderen, naar de Filippijnen of Sri Lanka, muziekavonden, crossfit. De lijst groeit nog steeds.

Want van positiviteit komt positiviteit.

Annemiek.