Inmiddels wonen we alweer een aantal weken in Bangkok en waren de grootste dingen wel geregeld. Er is internet aangelegd, we zijn langs de Ikea geweest voor gehaktballen en meubels en we hebben ook al een favoriet Thais restaurant om de hoek ontdekt. Dus werd het tijd om ook maar een abonnement af te sluiten bij een sportschool. Nu hoeven we ook daarvoor niet ver te reizen.
De sportschool in kwestie heeft een heel scala aan sporten te bieden. Men kan er squashen, zwemmen, fitnessen, klimmen, basketballen, tennissen en duiken. Er is ook een sauna, een jacuzzi en allerlei zalen om groepslessen te volgen. Vol goede moed ging ik naar mijn eerste bodypump-les.
Ik had geen idee wat te verwachten en dat was misschien maar goed ook. Iedereen kreeg een stang met gewichten en deed de instructeur na. Na de warming up kreeg ik de vriendelijke -doch dwingende- mededeling; ‘increase the weight’. Oftewel, meer gewicht eraan. Ik moet zeggen; het was een gevarieerde les op leuke muziek en in vele oefeningen ging ik toch wel ver in de verzuring. Dat heb ik de rest van de week ook nog wel gemerkt.
Een paar dagen later ging ik naar circuittraining. Ik keek er naar uit, want circuit training vind ik leuk. Tien oefeningen, vier rondes, 40 secondes werken, 20 seconden rust. Althans, zo ken ik het dus. Hier ging het toch iets anders. Allereerst was de instructrice bijna 10 minuten te laat. Toen ze uiteindelijk de zaal in kwam, wist ik niet precies of dit de instructrice was of iemand die kwam vertellen dat de les niet door ging. Toen ze matten en materialen begon te pakken, en ze een aantal jumping jacks deed; had ik door dat ik haar waarschijnlijk dus toch maar na moest doen. Er was verder dan ook niemand anders. Daarna kondigde ze telkens een oefening aan (burpees, lunges, push ups) en het aantal herhalingen. Dat ik de getallen in het Thais uit mijn hoofd had geleerd, kwam hier goed van pas. Maar na iedere oefening zei de instructrice ook ‘nung ni-tie plenk’ (= lees: 1 minuut planken). Ik herhaal; na iedere oefening. En ze hield het goed bij. Want na 8 van die minuten was het verrassingselement eraf en ik er wel een beetje klaar mee, zodoende stopte ik eerder. Omdat deze mevrouw zo nauwkeurig op haar klokje keek, sommeerde ze mij om de minuut nog wel even af te maken. Zucht. Ik gok dat ik tijdens deze les, minstens 20 minuten heb geplankt en zodoende was het bij deze ook mijn laatste circuit training.
Dus ging ik gisteren naar de spinning-klas. Spinnen, of bike tour zoals ze het hier noemen, is eigenlijk wielrennen/mountainbiken op een stationaire fiets. Bijkomend voordeel; je hebt geen tegenwind. Ook deze instructeur, een soort Thaise Justin Bieber, kwam te laat. Hij had de laatste hits op zijn telefoon en zong vele nummers dan ook enthousiast mee. Voor de rest was er weinig interactie. En ik maar fietsen.
U begrijpt, iedere les is een verrassing. Ik heb ze nog lang niet allemaal geprobeerd, maar voorlopig blijf ik eerst even in de jacuzzi.
Annemiek.
Geef een antwoord