Er hing een Nederlandse vlag te wapperen

Voor een nieuw paspoort moest ik naar Thailand. Cambodja kent geen Nederlandse ambassade, dus vloog ik voor enkele dagen naar Bangkok.

Keurig had ik van tevoren uitgezocht waar ik precies zijn moest en de juiste formulieren had ik ingevuld. Ook nam ik wat pasfoto’s en een bak geld mee. Een Nederlands paspoort in het buitenland regelen; dat is wel een duur geintje. Maar dan mag je je voor dat geld ook even thuis voelen.

Ik was nog geen 24 uur in Bangkok, en toch hadden al twee mensen bedacht dat ik uit Amerika kwam en hier in Bangkok werkte. Niets van dit alles is waar, maar toch werd ik voor de deur van Amerikaanse ambassade afgezet.

Gelukkig zijn zij buren van de Nederlandse ambassade, dus ik hoefde slechts een klein stukje verder te lopen.

Eenmaal bij de Nederlandse ambassade bleek ik aan de verkeerde kant van het gebouw te staan. Dit was namelijk bij de residentie van de ambassadeur. Helaas was hij niet zo vriendelijk om mij via zijn woonhuis naar de achteringang van de ambassade te laten glippen (ik ga er voor het gemak vanuit dat de ambassadeur een man is en dat de ambassade een achteringang heeft). Dat betekende voor mij dus een kleine 1,5 kilometer omlopen.

Afijn, toen ook dat achter de rug was, toen werd ik gefouilleerd en kon ik plaatsnemen (met 17 Thai en een handvol Nederlanders) in de te kleine wachtruimte. Veel Thaise jonge vrouwen waren daar voor het aanvragen van een Nederlands visum en veel Nederlandse (oudere) mannen om hun nieuwe Thaise echtgenote naar Nederland te krijgen.

Alsof ik op het gemeentehuis waande, handelde ik de aanvraag af. Vingerafdrukken, handtekening, etc. Dat nieuwe paspoort moet binnen een maand geregeld zijn, hopelijk. Bovendien was het goed om even ‘thuis’ te zijn. Ik had de immer bekende beschilderde (nep)koeien al in de tuin van de ambassadeur zien staan.

Een koe, jawel, van Hollandse dikte! Er hing een Nederlandse vlag te wapperen en Willem en Bea prijkten aan de muur. Heel even voelde ik weer een sprankje Koningsdag opkomen. Toen ik in de wc ook nog een kalmerende poster van de Keukenhof zag, ja toen, toen werd het me even te kwaad. Het was net echt Nederland. Ik miste echter de poffertjeskraam bij de ingang, dat wel.

Annemiek.