“Hallo, ik wil graag een nieuwe fietsbel.”

Hallo, ik wil graag een nieuwe fietsbel.
Zo één? (ringting).
Ja, zo één.
Of zo één? (ringtingting)
(…)
Of zo één? (ringklingelring).

Mijn fietsbel klinkt sinds een moessonbui of twee een beetje verdronken: rungrung in plaats van het altijd opgewekte ringring.  Ook ben ik reeds wat onderdelen uit de bel verloren, hetgeen het geluid wellicht ook veroorzaakt.

Er zat niets anders op dan weer naar de fietsenmakerstraat te gaan en een nieuwe te scoren. Bovenstaand dialoog is een deel van het gesprek tussen mij, de fietsverkoper en zijn koopwaar.

Wanneer ik vraag om een fietsbel, krijg ik die niet in verpakking. Nee. De fietsenmaker laat me de fietsbel horen. Hij ringelt een desbetreffende fietsbel. De grap is dat die fietsbel al op een fiets is gemonteerd, dat is praktisch zijn voorraad. Er staan een stuk of dertig fietsen in zijn kraam, allen met een bel. De fietsverkoper ringelt bij de eerste de beste fiets ringelringel en laat naar hartenlust de rest van zijn koopwaar horen. ‘n Gezellig ringklingkling. Hmm, nee. Een korte ring. Ook niet. Het ietwat tragische ringelklung. Nee. Plots duikt de vrouw van de fietsenmaker op achter in de kraam en laat het repertoire van de fietsen aldaar horen. Je begrijpt, een waar carillon vult de straat.

Uiteraard is kleur ook belangrijk, het liefst wil ik een rode die lekker bij mijn fiets matcht. Of ik misschien een bel wil met Hello Kitty of Angry birds? It’s all about the looks hier in het verkeer. Hoe groter, hoe meer je opvalt, hoe meer ruimte men je in het verkeer gunt. Dat ik lang en blond en blank ben, heb ik mee. Dat ik op een fiets zit niet. Fietsers staan zwaar onderaan de keten des vervoer. Maar sinds ik ontdekt heb dat praktisch niemand een fietsbel gebruikt, eis ik ook mijn ruimte in het verkeer. ‘Huh, huh, wat is dat voor geluid?’ zie ik mensen denken. En dan gaan ze wel aan de kant, moehaha. Je hoort normaal gesproken alleen motors, toeters van scooters en claxonerende vrachtwagens en suv’s. Niks geen gezellig belletje (totdat ik in de straten des Phnom Penh verscheen).

Uiteindelijk kies ik voor een ferme bel met dito geluid. De fietsenmaker haalt hem van de fiets en monteert hem op de mijne. Nu zal iedereen wel voor mij oppassen, ik ben lang, blank en blond en ik heb weer een bel (en nu ook voorrang).

Annemiek.