De koelkast, de stofzuiger, de airco; het zijn zomaar een paar apparaten die het niet doen zonder electriciteit. Dat is opzich niet erg. Maar het wordt wel vervelend als het iedere dag gebeurt. En mocht dat nou net het geval zijn.
Sinds ongeveer twee maanden zijn er geplande powercuts in het gehele land. Wat zoveel betekent dat je of ‘s ochtends geen stroom hebt, of ‘s middags. Gemiddeld duurt dat zo tussen de 4 en 6 uur. Het waterpeil in de rivieren is erg laag en veelal wordt electriciteit hier opgewekt met hydrodammen, heb ik me laten vertellen. Maarja, dat gaat niet als er geen water is. Dus is er een tekort en vandaar dat er dus storingen worden ingepland. Ik vind het tot nu toe een puik staaltje organisatie van de Cambodjanen in kwestie.
Nu kan ik me nog de tijden herinneren dat we hier onze scriptie schreven, of daartoe een poging deden, en dat de stroom onaangekondigd uitviel. Niemand wist wanneer het weer terug zou komen. Het kon een half uur duren, maar ook een halve dag of een halve week. En dat we de huisbaas smeekten of hij de generator een slinger wilde geven, zodat we in ieder geval weer verder konden typen. Want die scriptie moest af.
Had ik nu een scriptie moeten schrijven, dat had ik ten tijde van een stroomstoring mooi een cafeetje opgezocht of een zwembad. Sorry jongens, overmacht; geen electriciteit. Maar ik hoef helemaal geen scriptie meer te schrijven, en ons huidige gebouw heeft helemaal geen generator. Dus dat betekent geen electriciteit en ook geen water, want de pomp doet het ook niet. Onlangs kregen we twee grote plastic tonnen en twee kommetjes van de huisbaas, om te vullen met water voor het geval dat (kunnen we in ieder geval de wc doorspoelen, lekker back to basic..).
Op school is er wel een generator. En dat is maar goed ook, want met twintig leerlingen in een lokaal wordt het zonder ventilatie erg gauw warm, met name in het hete seizoen. Laat onze generator nu net zo oud zijn als de weg naar Rome en heeft hij de afgelopen jaren vrij weinig onderhoud gehad; dat ding werd amper nog gebruikt. Bovendien biedt ie niet genoeg vermogen om de hele school aan te kunnen. Het was dan ook geen verrassing dat hij er de brui aan gaf afgelopen week.
Nu is het ook nog eens het hete seizoen en hebben we een hitteplan op school. De luchtvochtigheid in combinatie met extreem hoge temperaturen (ook voor het hete seizoen), maakt dat de gevoelstemperatuur soms tegen de 50 graden Celsius ligt. En dan mogen de kinderen officieel niet ongeaircood leren, buiten spelen is verboden – ook in de schaduw. Ik denk persoonlijk ook niet dat de leraren veel aan lesgeven toekomen, wanneer de airco het niet doet en het binnen net zo warm is als buiten.. “Miss Annemiek, can we take a nap in the library?” aldus een van de leerlingen.
Maar hoe erg is het nou echt? Ik vind het eigenlijk allemaal wel mee vallen. Ja, het is soms vervelend, maar ook niet meer dan dat. De generators zijn wel zo goed als uitverkocht in Cambodja en om een nieuwe te kopen die geschikt is voor onze school, ben je algauw $50.000 verder. Hij is voor nu gerepareerd, maar wellicht dat we binnenkort wel hitte-vrij gaan geven. ‘s Een keer wat anders dan ijsvrij.
Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik het soms wel lekker rustig vind. Gewoon het idee dat je geen e-mails van collega’s kunt hebben, want niemand heeft stroom. Bovendien valt ook alle geluid van de omliggende karaokebars en bouwputten weg, dus ik vind zo’n powercut lang niet zo’n probleem. Misschien kunnen we deze tijd eens nuttig besteden, door het aan de man brengen van zonnepanelen? Top.
Annemiek.
Geef een antwoord