Met mijn goede gedrag sta ik mezelf regelmatig af te matten in een geairconditionde sportschool in Phnom Penh. Ik vind dat altijd erg goed van mezelf, zeker in dit klimaat. Met een goed gevoel loop ik na afloop weer terug naar de kleedkamer. Zó, dat is ook weer volbracht.
Aldaar buk ik en zet ik mijn flesje water even op een bankje. Op het moment dat ik overeind wil komen, schiet het me verschrikkelijk in mijn rug. Asjemenou, dit is driedubbel au en dat om een flesje water?!
Mensen zeggen wel eens dat het hen ‘in de rug is geschoten’, ik vond dat altijd een wat dubbelzinnige uitspraak. Wat is er dan precies in de rug, wat er eerst niet zat? Nu wordt het me behoorlijk onder de neus gedrukt, of beter gezegd; op de rug.
Al strompelend plof ik in de sauna in de hoop dat de pijn door de warmte weggaat. Of door een warme douche. Maar helaas, dit heeft beide weinig effect.
Ik besluit me aan te kleden, dat duurt vervolgens ruim een half uur. Ik plak, ik ben zweetheet en bukken lukt nog amper. Weg is het onoverwinnelijke gevoel na een avondje fitness.
Op de fiets terug naar huis (wat een kolere-eind is dit! En wat een hobbels zitten er in de weg!) ben ik erg traag en eenmaal thuis, ga ik meteen naar bed in de hoop dat nachtrust verlichting brengt. In het ochtendgloren, de baby van de buren is mijn wekker, besluit ik om m’n werk af te bellen. Want nee, beter ging het nog niet.
Ik bel dokter Dick. Hij is dan weliswaar fysiotherapeut, maar dokter Dick allitereert zo lekker.
Dezelfde dag ga ik nog langs. Na een lang onderzoek blijk ik hypermobiel in mijn rug en bekken te zijn, iets waar ik me tot op dat moment niet van bewust was. Hypermobiel? Als het niet een fysiotherapeut zou zijn die het zegt, dan zou ik denken dat het over één of andere nieuwe Samsung telefoon zou gaan. Maar nee.
Met oefeningen, tape, rust en vervolgafspraken in de agenda moet dit aangepakt worden. Een ferme handdruk van dokter Dick en de woorden: ‘We zijn er op tijd bij’, stellen me gerust.
Ook vraagt hij of ik nog een flesje water mee naar huis wil? Nou, eh, nee.
Annemiek.
Meisje doe wel voorzichtig.Ga niet klakkeloos oefeningen zoals die op de foto nadoen. En ook nog eens 7x achter elkaar zonder ademhalen! Sterkte.
He hypermobiele Annemiek,
Net ff de tijd genomen om jou verslagen te lezen!! Jelle kijkt toch die eindeloos lang durende wk wedstrijden, dus leestijd zat voor mij 😉
Wederom weer heerlijk om te lezen en even een kijkje te kunnen nemen in het Cambodjaanse wel en wee van onze mooie zelfstandige kanjer!
Ik zou zeggen vooral lekker schrijven blijven!!
Dikke smok van ons 4’tjes X