De dag van de stilte

Op Bali kwam ik in aanraking met Nyepi. De dag waarop Nieuwjaar wordt gevierd op dit eiland. Niet dat dit overigens gebeurde toen ik daar was, dit feest wordt pas in maart gevierd. Corri, de gids in de bergen van Munduk, vertelde over dit speciale feest. De dag voor nieuwjaar wordt, zoals het Aziaten betaamt, door hen veel lawaai gemaakt met vuurwerk, bamboekannonnen, optochten of potten en pannen. Uiteraard om de boze geesten weg te jagen.

Op zich vond ik dit nog niet eens zo heel bijzonder. Het mooiste komt namelijk op de eerste dag van het nieuwe jaar. De dag van de stilte. Niemand mag de straat op, of het strand op, niemand doet het licht aan, niemand maakt lawaai. Zelfs het vliegveld is 24 uur dicht. Dit om de geesten, die nog ronddwalen boven Bali, te laten denken dat Bali verlaten is.

Tijdens mijn vakantie op Bali kwam mijn familie over naar Azië. En tijdens mijn vakantie op Bali werd een vliegtuig vol vakantiegangers en andere onschuldige mensen (onder andere op weg naar familie) uit de lucht geschoten.

Er is al veel geschreven, gezegd en gedaan rondom deze ramp, dat ik op Bali zijdelings kon volgen.

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik (wederom) erg dankbaar ben dat mijn familie de moeite nam om over te komen naar Azië, om mijn leven hier te zien, om samen vakantie te vieren. Zoals het anderen niet gegund was. Hoe cru het ook mag zijn, we hebben wel een geweldige tijd gehad op Bali. Ik heb genoten van Bali. Van het eiland, van de mensen, van de tradities, de balans tussen oud en nieuw, het steeds wisselende landschap, van de dingen die ik in Cambodja niet vind, van het leven aan de kust en in de bergen, de stilte, de rijstterrassen, de watervallen, de frisse lucht, de rivieren, de vogels, de gekko’s, de vlinders, de waarde die men hecht aan mooie dingen. En natuurlijk van mijn familie, van mijn zusje dat om 11 uur ’s avonds na een lange reisdag zegt (als het volgende vertrek om 3 uur ’s ochtends staat gepland): “zullen we gewoon de hele nacht opblijven en kletsen”.

Ik ben een lucky bastard met zo’n familie.

Morgen begint een nieuw jaar. Een nieuwe baan op een andere school in Phnom Penh.

Nu is het stil. Mijn familie is naar huis.

Ik koester onze momenten samen. Ik koester Bali.

Annemiek.