De afterparty

De 10 kilometer van Phnom Penh was gepland. Ik had dus kunnen trainen, maar daar is het helaas niet echt van gekomen. De hitte was vaak mijn excuus. Toch kan ik alvast verklappen dat ik het volbracht heb. Tien volle kilometers hardlopen in tropische temperaturen.

We verzamelden rond 5 uur ’s ochtends voor het koninklijk paleis in het centrum van de stad. De wedstrijd werd georganiseerd vanwege de verjaardag van de Cambodjaanse koningin en vanwege World Environment Day. Want net zoals prinses Margriet is ook Queen Monireth erg van de natuur zo blijkt en was het motto dan ook ‘go green, go clean’. ’t Is een begin, zullen we maar zeggen, in het toch wel erg bevuilde Cambodja.

De halve marathon ging eerst van start, vrij uit het niets, want sommige atleten moesten naar de start sprinten om nog mee te kunnen doen toen het startschot al had geklonken. Het commentaar ging in het Cambodjaans, het enige wat ik die ochtend van de Cambodjaanse Jack van Gelder heb kunnen verstaan is dat het 33 graden was. Even ter beeldvorming; de zon was nog niet eens op.

Tien minuten na de halve marathon was het de beurt aan de tien kilometer lopers, moi incluis naast een heleboel Cambodjanen. Heel even had ik gehoopt dat de koningin het startschot zou geven, aangezien we praktisch bij haar in de voortuin stonden. Maar helaas bleek dat niet het geval. Het was het nationaal olympisch comité dat ons bij de start uitzwaaide, wat een eer. Het verbaasde me eigenlijk hoeveel Cambodjanen er meededen, Cambodja staat nu niet meteen bekend als een super actief land wat hardlopen betreft. Nu was het gros ook niet echt aan het joggen ofzo, dus de eerste twee kilometer was ik vooral mensen aan het inhalen. Ook mensen op slippers en mensen in een spijkerbroek of mensen in een roze stripfiguurpak, dat was dan wel weer grappig.

De route ging door het centrum van de stad. En inmiddels was het voor Cambodjaanse begrippen toch redelijk richting spitsuur aan het gaan. Mijn verwachtingen van de organisatie van de run lagen niet erg hoog. Ik woon te lang in Cambodja om te weten dat het waarschijnlijk niet allemaal soepeltjes zou gaan verlopen. Ga er maar aan staan, het verkeer tegenhouden in het centrum van de stad tijdens spitsuur. Want, zondag of niet, het is altijd druk op de weg. Ik zag mezelf al lopen tussen de vrachtwagens en tuktuks en rijdende barbecues. Maar ik moet toegeven, de politie deed erg zijn best. In plaats van dat ik werd tegen gehouden in het verkeer, moest nu de rest wachten en vrij baan maken voor mij en duizend andere lopers. Ik voelde me ineens vet belangrijk.

Het lopen ging boven verwachting goed. Inmiddels bereikte ik de helft zonder al te veel kleerscheuren. Alleen een losse veter en een droge bek. Maar de brug was nog niet geweest. De Japanse vriendschapsbrug, zo heetie, over de Mekong naar een ander gedeelte van de stad. Ik had er wel eens overheen gefietst en vond het toen al vrij steil. Hardlopend in de volle zon, ja want daar was ie inmiddels, en omhoog, dat was letterlijk een brug te ver (ha ha). Dus besloot ik om het iets rustiger aan te doen. Ondertussen werd ik ingehaald door twee van m’n Bootcampers: “Come on, coach!”

Toen kwam er ook nog een Chinese begrafenisstoet voorbij. Ik weet niet of u wel eens een Chinese begrafenis heeft meegemaakt, maar de stoet bestaat meestal uit twee soort van vrachtwagens. De voorste kar met een kist waar de dode in ligt, in de tweede vrachtwagen zit een tienkoppige Chinese drumband die, terwijl de vrachtwagens in hoge snelheid door de stad rijden, drummen om de dode een goede reis naar het hiernamaals te wensen. Je kunt je wel voorstellen dat die opzwepende muziek best goed werkt bij een halve marathon. Voor volgend jaar mag die drumband langs de hele route, wat mij betreft.

Wie me ook inhaalde was de vermoedelijke winnaar van de halve marathon, onder politie begeleiding (met sirene!) werd meneer geëscorteerd richting de finish. Hij deed er ongeveer net zolang over als waarin ik de 10 kilometer deed. Al met al deed ik er net iets langer dan een uur over en eindigde ik daarmee als 27^e van de vrouwen (én de beste Nederlandse).

Annemiek.