Het einde van 2015 is in zicht. Dat betekent dat het vliegtuig naar Nederland bijna klaarstaat. Dan laat ik Cambodja even voor wat het is en daar kijk ik best naar uit. Gewoon even in Nederland zijn.

Daar waar afval oprapen geen baan is voor een kind. Waar begrafenissen niet bestaan uit tenten op straat en zeven dagen lang lawaai. Waar gaten in de weg slechts een uitzondering zijn. Waar het verschil tussen heel arm en heel rijk niet zo ontzettend groot lijkt en niet alle rijken hoeven te showen dat ze zo ontzettend rijk zijn. Waar men bij huizen naar binnen kan kijken, zonder dat daar een muur voor staat. Waar nieuwe geasfalteerde wegen niet binnen een jaar weer veranderd zijn in landweg vanwege het regenseizoen. Waar niet elke week een prachtig koloniaal gebouw wordt gesloopt en voor twee jaar veranderd in een bouwplaats voor een hoge flat. Waar afval niet zonder pardon op straat wordt gegooid. Waar katten niet bedoeld zijn als barbecue vlees. Waar mensen zonder baan niet meteen hoeven te bedelen voor hun dagelijks brood. Waar macht en corruptie niet altijd hand-in-hand gaan. Waar de dingen zijn die mij Nederlands maken en dat Nederland mijn thuis is. Waar m’n familie is en mijn grote fiets. En de Hema. [Read more…]

Sindskort geef ik Nederlandse les in Phnom Penh. Zoals wel meer hier, is me dat een beetje overkomen. We hebben 1 à 2 keer les in de week en dan spreken, luisteren, schrijven en lezen we in het Nederlands. Ik moest wel even een drempel over om Nederlands te praten tegen mensen waarvan ik weet dat ze dat eigenlijk niet verstaan. Maarja, het moet. Want anders leren ze het nooit. [Read more…]

Al vaker heb ik hier verteld over de fietsenmaker. Want die helpt mij meer dan eens door barre tijden. Gelukkig heb ik een fietsenmaker gevonden vlakbij mijn huis, zo hoef ik niet meer naar de andere kant van de stad te tuktukken (want ja, de fiets is stuk) naar het fietsenverkoopdistrict. Nu struikel ik twee keer over mijn drempel en beland ik zo bij de fietsenmaker tussen het gereedschap, bij wijze van spreken dan.

Want in het echt gaat dat niet zo. [Read more…]

Over het algemeen heb ik een goed vertrouwen in de boten in Cambodja. Ruim een maand geleden ging ik met een supersonische speedboot naar een zowat verlaten eiland, althans dat was het plan. Maar die boot ging midden op zee stuk. Mensen werden van hun stoelen gesommeerd en de motorkap werd geopend, ook midden op zee. Toen al dobberend op open zee mannen met gereedschap verdwenen in de motorcabine, had ik allang het vertrouwen verloren in deze hyperspeedboot. Het gaat namelijk niet om de looks, hè. [Read more…]

Van een voorbeschouwing was geen sprake. Dan maar even een potje nabespreken.

Ik wist al wel een tijdje dat er een competitie in Chiang Mai zou zijn en dat ik, qua gewichten, mee kon doen. Toen ik op het laatste moment toch groen licht kreeg om een middag vrij te nemen. Ja, toen, kocht ik gelijk een ticket naar Thailand. Dat was een dag voor vertrek. [Read more…]