Annemiek. Leerkracht. Woonachtig in Saoedi Arabië.
Hallo, ik wil graag een nieuwe fietsbel.
Zo één? (ringting).
Ja, zo één.
Of zo één? (ringtingting)
(…)
Of zo één? (ringklingelring).
Mijn fietsbel klinkt sinds een moessonbui of twee een beetje verdronken: rungrung in plaats van het altijd opgewekte ringring. [Read more…]
Waar ik de laatste week achter ben gekomen, is dat het zo ontzettend fijn is om op een leuke plek te wonen en te werken.
Ik dacht, heel naïef misschien, dat ook al had ik niet veel plezier in mijn vorige baan, ik daar wel oprecht gelukkig was. Maar eigenlijk was dat niet zo, weet ik nu. Ergens werken waar je niet op je plek bent, dat is gewoon stom. Toch vond ik het niet eerlijk voor mijn leerlingen, en ook uit bewijsdrang voor mezelf, om er voortijdig mee te stoppen. En dat heb ik dan ook niet gedaan.
Nu werk ik op een andere school, [Read more…]
Sinds een paar maanden ben ik verhuisd naar een traditioneel Cambodjaans huis. Waar ik overigens blij mee ben, of was, tot de ontdekking van een muizenkolonie zich voordeed.
Ik vond wat muizenkeutels in de keuken en ik dacht eens een muis weg te zien glippen onder het fornuis. Nu had ik mijn lenzen niet in, dus het had ook een salamander kunnen zijn. Ik maakte me verder niet druk. Maar de muizenkeutels bleven terugkomen en op een dag zag ik echt een levend muisje in de keuken. Heus, een lief klein ding.
Nu ben ik van de Otje-generatie (‘ik praat met alle beesten, mijn vader vindt dat raar’) waar de hoofdpersoon dus met o.a. een muizenfamilie praat en onderdak voor hen regelt. Daarnaast was ik als kind ook fervent liefhebster van dwerghamsters. Ja, knaagdieren hebben het goed gehad bij mij. Maar in plaats van dit schattige, kleine beestje van voedsel en onderdak te voorzien, maakte er een soort woede plaats in mij.
[Read more…]
Ik weet niet of u het al gemerkt heeft, maar het is regenseizoen in Cambodja. Vele dagen bewolking en zo nu en dan een bui. Leven in de tropen is heus niet alleen nasi-geur en zonneschijn.
Vooral niet als zo’n bui “wat langer” duurt. Eerst kijk je elkaar nog hoopvol aan; over een half uurtje is het vast droog… [Read more…]
Op Bali kwam ik in aanraking met Nyepi. De dag waarop Nieuwjaar wordt gevierd op dit eiland. Niet dat dit overigens gebeurde toen ik daar was, dit feest wordt pas in maart gevierd. Corri, de gids in de bergen van Munduk, vertelde over dit speciale feest. De dag voor nieuwjaar wordt, zoals het Aziaten betaamt, door hen veel lawaai gemaakt met vuurwerk, bamboekannonnen, optochten of potten en pannen. Uiteraard om de boze geesten weg te jagen.
Op zich vond ik dit nog niet eens zo heel bijzonder. Het mooiste komt namelijk op de eerste dag van het nieuwe jaar. De dag van de stilte. Niemand mag de straat op, of het strand op, niemand doet het licht aan, niemand maakt lawaai. Zelfs het vliegveld is 24 uur dicht. Dit om de geesten, die nog ronddwalen boven Bali, te laten denken dat Bali verlaten is. [Read more…]
