Ik wil dat dit ophoudt. Nu. Tyfus is geen grapje. Ik wil niet meer naar het ziekenhuis om te zien hoe hij zijn infuus krijgt ingediend. Ik wil niet meer telkens hoeven vragen aan de verpleegsters of de uitslag er al is, of de dokter kan komen, of het licht uit kan, of de airco zachter mag, of er nog appelsap is, of het infuus eruit mag. [Read more…]

Onlangs ben ik met een collega naar appartementen gaan kijken. Hij zocht met redelijke spoed een nieuw onderkomen en ik vind het geen enkel probleem om gans Phnom Penh rond te kijken naar een geschikte plek voor hem. Stiekem was ik wel benieuwd of het rijstveld bij de buren daadwerkelijk groener is. Daarom hier een stuk zoals een realistische makelaar mijn appartement waarschijnlijk zal omschrijven. [Read more…]

Ik voelde me wat schuldig toen ik m’n Ikea voorraadje zorgvuldig in mijn koffer deed onderweg naar Phnom Penh. Niet dat ik het hele Jokkmok meubilair liet invliegen, gewoon wat fotolijstjes en servies.

Chinese namaakhuisraad is in heel Cambodja te verkrijgen. Misschien ben ik wat kieskeurig als ik zeg dat ik die plastic bordjes met bloemtaferelen of Hello Kitty’s niet wil. En die fotolijsten met goud, glitter en roodfluweel ook niet.

Daarom ging ik op mijn trip naar Bangkok langs de Ikea, inmiddels alweer maanden geleden. Soms mag dat gewoon even. Ik heb een collega die zelfs in één dag heen-en-weer vloog naar Bangkok om een bepaalde lamp en bestek van Ikea te kopen. Kijk, zo gek maak ik het nu ook weer niet. [Read more…]

Na een jaar in Azië moest het er eens van komen; wormen.

Hoe ik dat weet? Door eens goed in de toiletpot te kijken. Dat is me met een moeder in de zorg op het hart gedrukt. Als er daar iets niet klopt, dan is er iets mis en/of werk aan de winkel. Maar er heerst taboe rondom het darmgestel en de producten ervan. Al trek ik me er in dit verhaal even niets van aan. [Read more…]