Voordat dit schooljaar eindigt, is er de graduation. Oftewel; de dag van het afstuderen. En dat is best een ding. Een Ding.
Omdat er zoveel leerlingen op mijn school zitten wordt de ceremonie verspreid over drie hele dagen. Twee dagen graduation, één dag recognition. Elk overgangsmoment wordt gevierd. Dus als je van de kleuterschool naar de basisschool gaat, studeer je af. Of van de basisschool naar de middle school gaat, zoals we dat hier noemen. Of van middle school naar high school. En van high school naar de universiteit. Al die klassen studeren af, van kinderen van net 6 tot grote pubers van 20 jaar. Dat is een hele happening. Maar daarover later meer.
Als een kind ‘gewoon’ van grade 2 naar grade 3 gaat (de Nederlandse groep 4 naar groep 5, als het ware), zoals mijn kinderen bijvoorbeeld, dan gebeurt er eigenlijk niets. Het kind blijft op de basisschool. Maarja, helemaal geen ceremonie voor deze leerlingen is natuurlijk ook wat kaal, gezien de Cambodjaanse feestcultuur. Dus mocht ik uit mijn klas 4 leerlingen kiezen die op één of andere manier uitblonken. Zo worden er van elke klas kinderen gekozen. Die zouden dan officieel erkend worden met een award, tijdens de recognition ceremony.
Trompetgeschal op de achtergrond, de leerkracht (ja, ik dus) op het podium. Het podium is aangekleed met lappen stof, bloemen, vlaggen. ‘And the awardees are…’. Afijn, de kinderen bloedje zenuwachtig (en juf natuurlijk ook) komen op het podium met hun ouders, krijgen een award, een handje van het schoolhoofd, gaan samen op de foto en dan weer af. Ik probeer het enigszins droog op te schrijven, maar wat een circus is dit. Dat dacht ik toen nog, toen had ik echter de afstudeerceremonie nog niet meegemaakt…
Het grootste punt voor mij was natuurlijk wel; wat trek ik aan? Ik had in de gaten dat we er op ons zondags best op moesten staan, want uiteraard moesten we op de foto. Mijn Khmer collega’s gingen in hun traditionele kledij (sarong en strak korset). Mijn Filipijnse collega’s ook (een jurk met pofmouwen tot aan de oren). En alle mannen natuurlijk in driedelig (kanarie-)pak. Maar wat moest ik aan? Een boerenkiel? Verkleed als Zeeuws meisje?
Alle kinderen waren verkleed in een afstudeerpak met dito hoedje (je weet wel, zo’n vierkant ding dat in Amerikaanse films altijd in de lucht wordt gegooid). Het bestuur moest ook in zulke pakken, al waren die knalgeel en leken ze meer op verklede kanaries. We zongen het schoollied en Cambodjaans volkslied. Toen was het tijd voor een heuse vlaggenmars. De vlag van Cambodja en de vlag van mijn school werden binnen gemarcheerd, onder leiding van tromgeroffel.
Daarna waren er een aantal speeches, van onder andere de speciale gast: meneer minister van onderwijs himself. Zijn toespraak kon ik helaas niet verstaan (volledig in het Khmer). Al dacht ik dat die man wel wat beters te doen had, dan hier te speechen. Een degelijk onderwijssysteem opzetten voor de rest van Cambodja, ofzo. Maar dat is slechts een suggestie…
Later kregen alle leerlingen een handdruk van het bestuur, een certificaat, en gingen ze ook op de foto met het schoolhoofd. Je begrijpt, dit duurt een dag of twee voordat alle 306 leerlingen geweest zijn.
Eindelijk maar toch, was daar dan de zomervakantie. Welverdiend, al zeg ik het zelf.
En wat is jouw kledingkeuze geworden? Ik mis hier echt een foto!
Annemiek, je hebt toch niet gekozen voor je oranje juichpakje?
Hoi Annemiek, wederom leuk beschreven en een fijne vakantie. Maak er een leuke tijd van samen met je ouders!